ملالی جویا، ۱۷ میزان ٦ ١٣٩

هفتم اکتبر صفحه‌ سیاهی در تاریخ وطن ماست، درست ۱۷ سال قبل اشغالگران امریکایی و ناتو زیر نام «مبارزه علیه تروریزم» به کشورما هجوم آورده و با ایجاد جلسات و جرگه‌های نمایشی مزدوران خود را یکبار دیگر بر شانه‌های زخمی مردم ما سوار کردند. اشغال و تجاوز نه‌تنها کوچکترین تغییر مثبتی در زندگی مردم ما نیاورد که زخم‌های عمیق و ناسور دیگری را بر پیکر رنجور سرزمین ما علاوه نمود.

ملالی جویا، ۲۵ اسد ٦ ١٣٩

حمله غداران انسان‌ستیز بر «مرکز آموزشی موعود» بصورت دردناک جان ده‌ها جوان و نوجوان عاشق علم و دانش را گرفته قلب ما را داغ‌دارتر ساخت. آنان به جرم هزاره و شیعه بودن به شهادت رسیدند، اما مردم رنجدیده سراسر افغانستان در سوگ شان به ماتم نشستند.

قتل عام دشت‌برچی لکه ننگین دیگری است بر جبین مقامات دولت پوشالی و اربابان خارجی شان که خود در کاخ‌های کانکریتی و موترهای ضدگلوله شان عیش دارند و ملت را لقمه گرگان گرسنه‌ای ساخته اند که خود آنرا با سیاست‌های خاینانه شان روزبروز تقویت می‌کنند.

ملالی جویا، ۱۱ اسد ٦ ١٣٩

حامیه گک ۹ ساله در بادغیس و کبرای ١٣ساله در دایکندی تازه ترین قربانیان جامعه مردسالار و جهل زده اند که پرپرشدن معصومانه شان قلب ھر انسان شرافتمند را به درد می آورد. جرم شان این بود که در کشوری به دنیا آمده اند که در آن زن ارزشی بالاتر از ماشین چوچه کشی و وسیله اطفای شهوت مردان ندارد بنا عاملان بدترین ددمنشی ھا در برابر قانون معافیت داشته مورد مجازات قرار نمی گیرند.

اشرف غنی در جریان لاف و پتاق ھای انتخاباتی اش به تاریخ ٩ جون ٢٠١۴ گفته بود: «... دولت را برای چھ می خواھید اگر مصونیت زنان را در ساحت ھای مختلف فراھم کرده نتواند.... دولتی که این مسئولیت را انجام داده نتواند خود را دولت نگوید.»

ملالی جویا، ٩ دلو ٦ ١٣٩

بار دیگر در قلب کشورم جویبار خون جاریست و ملت در عزا نشسته است. در حمله ددمنشانه در چهارراهی صدارت، بنابر ارقام رسمی بیش از صد تن از هموطنان بیگناه ما به شهادت رسیدند و صدهاتن دیگر مجروح گردیدند. ضجه‌های غمناک مادران و بازماندگان قربانیان قلب مرا خونین و پردرد می‌سازد اما کلماتی نمی‌یابم که تنفرم را از عاملان اصلی این دهشت ابراز نمایم.

سران دولت وحشت ملی اگر ذره‌ای شرم و وجدان می‌داشتند، استعفا نه که خود را برای محاکمه به خاطر اینهمه خون‌های ریخته شده آماده می‌ساختند. اما همه میدانیم که ریشه اصلی تیره‌بختی‌های مردم ما در حاکمیت خاینان و پلیدانی نهفته است که ابتدا توسط امریکا و غرب از هرگونه وجدان و احساس انسانی و ملی تهی گشته بعد به کرسی‌های دالرزا و بلند نصب شده اند. برای این اراذل، کرسی و منافع ارباب بیرونی به مراتب نسبت به سرنوشت ملت ارزش دارد بنا هیچ‌ مقدار خون و ماتم ملت نمی‌تواند آنان را تکان دهد. درحالیکه کشورحمام خون گشته، خاینانی از نوع غنی، عبدالله، عطا، کرزی، اتمر، استانکزی و غیره بالای پست‌های دولتی کله‌شکنی داشته برای حفظ مقام مشغول شعله‌ور ساختن اختلافات قومی و سمتی و زبانی و مذهبی میان مردم اند و با سفاکانی چون گلبدین دست دوستی می‌دهند.

ملالی جویا، ۱۷ جدی ٦ ١٣٩

با آغاز سال نو میلادی شاهد موج همگانی اعتراضات خیابانی گستردۀ توده‌های دربند ایران علیه رژیم سفاک خامنه‌ای - روحانی بودیم که شهر های مختلف ایران را در بر گرفت. این خیزش مردمی نویدبخش برای تمامی آزادیخواهان سراسر دنیا بوده و آرزو می‌کنیم فریاد آزادیخواهانه علیه حاکمان مستبد به ثمر نشسته، ایران از لوث بنیادگرایان آخوندی پاک گردیده مردم شریف و ستمکش آن کشور بعد از چهار دهه استبداد خونین به آزادی و دموکراسی رسند.

شعارهای تظاهرکنندگان از قبیل «مرگ بر دیکتاتور/ نترسیم، نترسیم ما همه با هم هستیم / چپاول، گرانی، زمان سرنگونی / نه میر می‌خواهیم نه رهبر نه بد می‌خواهیم نه بدتر / خامنه‌ ای روحانی دشمن مردمانی» وغیره... بیانگر اوج نفرت و انزجار مردم از رژیم ددمنش آخوندی می‌باشد و رساننده آنست که خلق ایران دیگر تحمل استبداد، غارتگری، جهالت و فساد آخوندها را نداشته بهر صورتی می‌خواهند بساط این ننگ بشریت برداشته شود.

ملالی جویا، ۲ عقرب ٦ ١٣٩

میدانم که از شنیدن کلمات «تسلیت»، «غم‌شریکی» و «محکوم کردن با شدیدترین الفاظ» خسته شده‌اید بخصوص که آن را از عاملان اصلی نگون‌بختی‌های جاری در کشور باربار شنیده‌اید. دیگر نباید تسلیت گفت بلکه برای رهیدن از این وحشتکده باید متحد و یکدست شده مبارزه کنیم چون جز این راهی برای بیرون رفت از وضعیت فاجعه‌بار کنونی میسر نیست.

با اعلان «استراتژی جدید امریکا برای افغانستان» که پیام اصلی آن تشدید جنگ و جنایت در وطن ما بود، روزهاست که شاهد جویبار خون در افغانستان هستیم که قربانیان آن همه نادارترین و تیره‌روز ترین مردم عام ما اند. نه کدام سرباز اشغالگر امریکایی کشته می‌شود، نه مزدوران خاینش و نه هم بستگان آنان. خون صدها هموطن معصوم ما روی آن مقامات پوشالی و روشنفکران وجدان‌خفته را سیاه نگهمیدارد که برای این استراتژی کف بر دهان آورده در مدح آن تیوری‌تراشی کردند.

ملالی جویا، ۱٦ میزان ٦ ١٣٩

هفت اکتوبر روز اشغال افغانستان توسط امریکا و ناتو، یک روز شوم در تاریخ ماست که پیامدهای فاجعه‌ باری برای وطن و مردم ما داشت که دامنه‌آن با گذشت شانزده سال ادامه دارد و هر روز ابعاد خونین‌ تر و تراژیک ‌تر بخود می ‌گیرد. اشغال کشور ما توسط امریکا و ناتو آغاز فصل جدید جنگ‌های خونین امریکا بود که دامنه آن به عراق، سوریه، لیبیا، یمن، اکراین و غیره کشانیده شد که میلیونها انسان بی‌گناه کشته شدند و معلوم نیست که چه خلقهای‌دیگری هدف بعدی خواهند بود.

امریکا و متحدانش زیر نام «مبارزه علیه تروریزم» و «رهایی زنان افغان»‌وطن ما را اشغال کردند، اما با گذشت یک و نیم دهه نه تنها طالبان قوی‌ تر، خونخوار تر و هار تر گردیدند بلکه وطن ما طعمه طاعون جنگسالاری، داعش، مافیای مواد مخدر و فساد گردیده زنانش نیز در دوزخ سوزانی کباب می‌شوند. امروز میهن ما سیاه ‌ترین و مکدر ترین روزهای تاریخش را سپری می‌ کند و بخصوص جوانان امید ‌باخته ‌اش راه فرار می‌جویند.

ملالی جویا،۱۹ اسد ٦ ١٣٩

یکبار دیگر تیره‌روزترین و فراموش‌شده ترین هموطنان ما در میرزااولنگ مورد قتل‌عام وحشیانه ددمنشان طالبی و داعشی قرار گرفته مردم سراسر کشور ما در سوگ فرو رفتند. طالبان و داعشیان که با شعار «الله اکبر» خون می‌ریزند و به سبعانه‌ترین اعمال ضدانسانی متوسل می‌شوند، همه لشکر بی‌اراده و جهل‌پرورده استعمار و فاشیست‌های دینی منطقه اند که برای اهداف شوم آنان همچون سگان شکاری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

با حمله بر اقلیت‌های قومی و مذهبی، مزدبگیران دولتهای منفور پاکستان، ایران، امریکا و عربستان می‌کوشند افغانستان را در فاجعه دیگری غوطه‌ور سازند، اما خوشبختانه احساس همبستگی سراسری در برابر این توطئه‌های خاینان ملی نشان داد که مردم ما به آگاهی‌های معین دست یافته دیگر به آسانی در جال استعمار و ارتجاع اسیرشدنی نیستند هرچند امروز بال شان شکسته و عجالتا توان پرواز بر قله‌های بلند آزادی و عدالت را ندارند.

ملالی جویا،٢۷ ثور ٦ ١٣٩

چه خوب گفته اند «ملتی که تاریخ نخواند و از آن عبرت نگیرد محکوم به تکرار آن است.»

بلی ما زمانی می‌توانیم که یک آینده شفاف و عادلانه داشته باشیم که با گذشته تسویه حساب بی‌گذشت صورت بگیرد در غیر آن شاهد تکرار تاریخ حتی به شکل مفتضح‌ترآن خواهیم بود.

هر چند سالیان سال از سیاهروزهای هفت و هشت ثور می‌گذرد با آنهم امروز مردم ما از کابوس وحشتناک آن رنج می‌برند و هنوز هم جمع وسیعی از عوامل این دو روز فجیع بر سرنوشت مردم ما حاکم بوده به فاشیزم شان با تغییر فزیکی و شعار متفاوت از گذشته اما با عین ماهیت ادامه می‌دهند. ریشه این همه فجایع در افغانستان از فقر گرفته تا خشونت علیه زنان، بی‌سوادی، بیکاری، اعتیاد، مافیای مواد مخدر، مهاجرت، دامن زدن به تضادهای قومی، سمتی، لسانی وده‌ها بلای دیگر در وجود این زخم‌های فاسد و گندیده تاریخ نهفته است.

ملالی جویا،٢۷ حمل٦ ١٣٩

آزمایش بزرگترین بمب غیر هسته‌ای امریکا در ولسوالی اچین ننگرهار، زنگ خطری برای مردم افغانستان بود که نشان می‌دهد امریکا برای ادامه حضورش در منطقه حاضر است به خطرناکترین سلاح‌هایش نیز چنگ اندازد.

ادعای هدف قرار دادن مواضع داعش توسط این بمب، یک دروغ محض است چون به نظرم عملاً دولت امریکا نه تنها خواهان نابودی طالب و داعش و القاعده نیست بلکه طی این همه سال‌ها باعث تقویت این ویروس‌های کشنده نیز شده است.