ملالی جویا, ۱۹ عقرب ۱۳۹۴
بازهم در کلبه فقیرانه هموطنان هزاره ما در جاغوری گلیم غم پهن گردید و داعشیان این عصاره های جنایت و بربریت و جهالت هفت عزیز ستمدیده ما را در ولایت زابل وحشیانه سربریدند. این دژخیمان انسانیت حتی بر کودک نه ساله رحم نکردند.
وقتی اوراق تاریخ خود را ورق می‌زنیم، مردم هزاره ما در ادوار مختلف تاریخ تحت ستم های چندلایه حکام مستبد قرار داشته اند و آنان برای زندگی انسانی رزمیده اند. اما امروز که دولت پوشالی متشکل از خاینان ملی و اراذل حاکمیت دارد، بازهم با پلیدی ها و ساخت و پاخت های ضدملی شان این هم‌میهنان دلبند ما را در جال استبداد و توحش ستمگران اسیر ساخته اند و هیچ کاری برای بهروزی شان انجام نداده است.
اگر محقق و خلیلی و دانش و سایر تیکه‌داران این قوم به قیمت سیهروزی توده‌های فقیر آن به کرسی‌های بلند و میلیاردها دالر دست یافتند، اما در عمل اینان نیز خاین به ملیت خود بوده جز فریب و نیرنگ کاری برای آنان انجام ندادند.
من ضمن ابراز همدردی صمیمانه با هموطنان ستمدیده‌ام، دستانم را برای اتحاد و وحدت به منظور مبارزه علیه بنیادگرایی و جهالت داعشی و طالبی و تنظیمی به آنان دراز می‌کنم وحاضرم تا آخرین رمق حیات علیه این زخم گندیده تاریخ بشریت مبارزه نمایم.
دشمنان داخلی و باداران خارجی شان با اینچنین ددمنشی‌ها می‌کوشند ملیت های برادر را به جان هم انداخته افغانستان را تنور داغ برای فقیرترین مردمش سازند تا خود بتوانند به اهداف شیطانی شان دست یابند. تنها با اتحاد و همبستگی فشرده مردم تمامی ملیت‌ها، اقوام و مذاهب می‌توانیم این توطئه های مستبدانه را بی‌اثر ساخته افغانستان را از بربادی و فروپاشی کامل برهانیم.