ملالی جویا٬ ۸ اکتبر ۲۰۱۵
چهاردهمین سالروز اشغال افغانستان توسط امریکا و ناتو با بمباردمان وحشیانه شفاخانه «داکتران بدون مرز» درقندز و شهادت داکتران و بیماران مظلوم آن ولایت رقم خورد.
چنانچه همه میدانیم متاسفانه این نه اولین جنایت جنگی نیروهای امریکایی بوده ونه هم آخرین خواهد بود. کشتار بی رحمانه صدها هزار هموطن بی دفاع ما توسط عساکر خارجی و بمباردمان های کور هیتلری شان، آزمایش خطرناکترین سلاحها در خاک ما، هدف قرار دادن مکرر مراسم خوشی مردم، بیحرمتی به اجساد کشته شدهگان، حمایت از جانیترین و ستمگرترین نیروها و افراد و هزاران خیانت دیگر امریکا و ناتو را مردم و تاریخ ما هرگز فراموش نخواهند کرد.
خوشبختانه مردم ما طی چهارده سال اشغال به این آگاهی رسیده اند که تمامی نیروهای سیاه و پلید بنیادگرا از قبیل تنظیمی، القاعده، طالبان، داعش و… با دالر و سلاح امریکا و بخاطر اهداف استراتژیک، سیاسی و اقتصادی این ابرقدرت جهانخوار زاده شده و برسرنوشت مردم ما تحمیل گردیده اند. به همین دلیل خاینان پلیدی چون سیاف، کرزی، عطا، دوستم، اشرف غنی، اسماعیلخان، عبدالله، محقق و نظایرشان با همه اکت و اداهای به ظاهر «ملی» شان قادر نیستند به چشم مردم خاک پاشیده چهره کریه و ضدملی شانرا پنهان کنند.
تا وقتی اشغالگران بیرونی و خاینان داخلی چون جنگسالاران، طالبان، داعشیان، تکنوکراتها و روشنفکران خودفروخته و دیگر دشمنان مردم ما منکوب نشوند، نفاقافکنی و بدبختی و خونریزی و سیهروزی از کشور ما رخت برنخواهد بست. وقت آن است که مردم متعلق به تمامی ملیتها و اقوام دست بدست هم داده برای طرد اشغالگران و مزدوران شان متحد شویم.
آزادی هرملتی فقط با مبارزه و ایستادگی مردم میتواند به ثمر بنشیند و بس. مردم ما فقط زمانی میتوانند به وحشتآفرینی و دستاندازیهای دولتهای پلید پاکستان و ایران پاسخ دهند که ابتدا از شر ستمگران امریکایی و ناتویی رهایی یابند. تا وقتی اینان در کشور ما حضور نظامی دارند، زمینه را برای هرگونه تروریستپروری و دستاندازی بیگانگان مهیا میسازند.
ملتی که استقلال نداشت، هرگز و هرگز به صلح، آزادی، دموکراسی، عدالت و خوشبختی نخواهد رسید و این را تاریخ بسا کشورهای جهان به اثبات رسانیده است. فقط با وحدت و یکپارچگی و مبارزه پیگیر عناصر آگاه، ملی و آزادیخواه کشور ما ممکن است که از زنجیر های تجاوز و ارتجاع و مافیا رهایی یابیم. جز این راه دیگری وجود ندارد.