ملالی جویا٬ ۱۵ جنوری ۲۰۲۲
در شرایطی که جنایات و اعمال غیر انسانی تروریستان طالب طی چند ماه حاکمیت ننگین‌شان به اوجش رسیده و با مستولی ساختن جو دهشت و گرسنگی ماهیت قبیح، زن‌ستیزی و ضدیت با ارزش‌های انسانی را به نمایش گذاشته‌اند؛ اما دولت ناروی و سایر دول امپریالیستی از این درندگان پذیرایی کرده و بر زخم‌های ناسور زنان معترض و مردم محروم ما نمک می‌پاشد.
دولت‌های غربی با کارنامه سیاه حمایت و ایجاد گروه‌های بنیادگرا هرگز در پی مجازات و محاکمه سران بوگرفته و خون‌خوار طالبی نبوده‌اند. اما هر بار با دعوت از قاتلان مردم افغانستان در اسلو و جاهای دیگر ثابت کرده‌اند که برای دولت‌های امپریالیستی «تعامل» با نوکران‌شان و زمینه‌سازی برای به رسمیت‌شناختن رژیم دست‌نشانده به مراتب مهم‌تر و با ارزش‌تر از زندگی و سرنوشت مردم ماست.
ماه‌هاست که زنان مبارز با شعار «نان، کار، آزادی» به جاده‌ها ریخته و با وصف تهدید، شکنجه، تجاوز، ترور، اختطاف و سرکوب مداوم شجاعانه در برابر رژیم آدم‌خوار طالبی یک‌تنه ایستاده و قربانی می‌دهند و در این میان از همه دردآورتر تماشای منادیان غربی «حقوق بشر» و «حقوق زن» بر وضعیت زنان است.
در حالیکه ده‌ها زن معترض به شمول عالیه، تمنا و پروانه در اسارت طالبان جانی با سرنوشت نامعلومی روبروست اما مانند گذشته در این «گفتگوها» نیز یک تعداد زنان بلی‌گو و انجویی گویا به نمایندگی از زنان نگونبخت افغان دعوت گردیده است. این عناصر همانگونه که در ۲۰ سال گذشته در تبانی با بنیادگرایان جاهل مرتکب خیانت نابخشودنی در حق زنان محروم افغان شدند، این بار نیز در «فرصتی» جدید از سوی امریکا در کنار زن‌ستیزترین موجودات عصر حجر به نمایش گذاشته شده‌اند تا مزدوران طالبی از «مشروعیت جهانی» برخوردار گردیده و تطهیر شوند.
ما از پناهندگان افغان و آزادی‌خواهان تمام کشورها می‌خواهیم تا با اعتراض علیه اعمال و سیاست‌های ننگین دولت‌های‌شان با صدای آزادی‌خواهانه زنان و مردان افغان همسو شوند.