ملالی جویا٬ ۱ می ۲۰۲۲
اول می مصادف است با روز جهانی کارگران جهان، این روز همبستگی کارگران جهان را به آنها تبریک گفته و با ادای احترام به مبارزات برحق و پرشکوه آنان این روز را گرامی داریم.
روز جهانی کارگر امسال در حالی فرا میرسد که بحران بزرگ پایه های سیستم سرمایه داری جهانی را به لرزه آورده و کارگران بخاطر برابری و حقوق شان علیه این استثمارگران و رژیم های حامی آنها متحدانه مبارزه می کنند.
اما در افغانستان تحت حاکمیت تروریستان سرکوبگر طالب ازمفاهیم اعتصاب برای کم کردن زمان کار، مبارزه برای شرایط ایمنی کار و بیمه ، وسایل بهتر برای کار و … خبری نیست، اینجا نه کاری برای کردن است و نه نانی برای خوردن. کارگران از هیچ حقوق انسانی و شغلی برخوردار نیستند و کوچکترین اعتراضات برای شرایط درد آور حاکم در گلو خفه می شوند.
تروریستان سرکوبگر آشکارا به جان مردم بیگناه ما افتاده زنان که نیم پیکر جامعه هستند را از کار منع کرده اند. بیکاری و فقر ناشی از بی کفایتی و ناکارا بودن این دد صفتان را به سادگی میتوان در شهرهای بزرگ دید که کارگران چگونه در انتظار کار و لقمه نانی از صبح تا شام سر چهار راهی ها و جاده ها نشسته و شب ها با دستان خالی به خانه هایشان برمی گردند.
متاسفانه سیاست های اشغالگرانه خارجی و حاکمیت بنیادگرایان داخلی طی چند دهه در کشور ما باعث بیکاری، فقر و مهاجرت میلیون ها هموطن ما گشته که به امید کاریابی و بدست آوردن لقمه نان به کشورهای همسایه و غیر همسایه مهاجرت نموده حتی به قیمت جان های شیرین شان تمام گشته است که متاسفانه در آن کشور ها نیز به شدت مورد تبعیض و استثمار قرار می گیرند.
حاکمان رژیم های پوشالی در گذشته و حال، عمدتاً مصروف زراندوزی و چور سرمایه های ملی و تجارت مافیایی شان بوده و برای کاهش بیکاری و فقر و بهبود شرایط زندگی مردم اصلا برنامه ای نداشته اند.
امیدوارم روزی فرا رسد که ریشه استثمار، ستم، تبعیض و نابرابری حقوق زن و مرد در کشور ما خشکیده و ملت ما از بیکاری، فقر و ناامنی رنج نبرند و این زمانی میسر است که متحدانه و آگاهانه برخاسته، دستان کثیف خارجی و مزدوران داخلی شان را از سرنوشت خویش به کلی قطع نماییم.