ملالی جویا٬ ۳ اکتبر ۲۰۲۳
در این روز های تار که از هر گوشه و کنار دنیا خبر های غم انگیز و مملو از درد و رنج، روح و روان انسان های آزاده و معتقد به انسانیت را می آزارد، شیردخت چون سپیده قلیان شیپور آزادی خواهی را سر داده او بعد از سپری نمودن بیش از چهار سال شکنجه گاه های “ولایت وقیح” به محض آزادی صدای نفرت مردمش را از جمهوری اسلامی فریاد زد و با شعار “خامنه ای ضحاک، می‌کِشیمت زیر خاک” علیه رژیم سفاک و خون آشام ایران دوباره روانه زندان های مخوف این ددمنشان گردید، در واقع سلب وحشیانه ی آزادی های سیاسیون بیانگر ذلت رژیم خامنه ی جلاد است. من به نمایندگی از زنان دربند افغانستان با کمال فخر به او و همرزمانش درود می فرستم.
به نظر من، نه تنها ملت آزادیخواه ایران و ملت های در بند چون افغانستان که از دشمن و درد مشترک رنج میبرند، بلکه تمام آزادیخواهان جهان باید در برابر دختران مبارز، با اندیشه و متعهد چون سپیده سر تعظیم فرود آرند.
این دخت جسور ایران امروز سمبول آزادی، شجاعت و مبارزه برای همه ی زنان دنیا گشته است. ما به وجود نازنین سپیده قلیان ها، زینب جلالی ها و سایر زندانیان سیاسی افتخار می کنیم که با مبارزات و ایستادگی شان پشت آدمکشان “ولایت وقیح” یعنی “امربالمعروف” رژیم دیکتاتور و بنیادگرای آخوندی را در ایران به لرزه درآورده است، مخصوصا آنانی که به زن کوچکترین بهایی قائل نیستند و دیده میشود که با فریاد آزادی خواهی یک زن چطور ترس و ارعاب وجودشان را فرا میگیرد.
ظهور سپیده ها، زینب ها، توماج ها، الهه ها در کشورهای مان ثابت می سازد که رژیم های مستبد هرگز نمی توانند با زندان و شکنجه و سرکوب جلو خیزش بر حق ملت را بگیرند زیرا ملتی که به اوج سیاسی بودن اش رسیده باشد هرگز خاموش نمیشود.
باورمندیم که بزودی این شب سیه پایان می یابد و خورشید آزادی طلوع می کند زیرا رمز پیروزی و تداوم این جنبش، شجاعت بی نظیر چنین دختران و پسران آگاه است.
به امید روزی که سپیده ها یکجا با ملت شان طعم واقعی و شیرین آزادی را چشیده و تجربه نمایند.