ملالی جویا، ۸ مارچ ۲۰۲۰
هشتم مارچ روز بین‌المللی زن نمادی از پیکار زنان برای برابری و رهایی است، لیکن در افغانستان ما در شرایطی این روز فرا رسید که مردم و بخصوص زنان تیره‌روزش از وحشت و بربریت، ناامنی، فقر، بیکاری، اعتیاد، خشونت و دهها فاجعه دیگر رنج می‌برند و زنده ماندن در زیر چکمه های خونین اشغالگران بیرونی و بنیادگرایان وحشی و دشمن زن به یک امر تصادفی بدل گشته است.
با آنکه طی ۲۰ سال گذشته امریکا، ناتو و دولت مافیایی و دست‌نشانده دم از حقوق زن می‌زنند اما زنان کشور ما بیش از گذشته قربانی بی‌عدالتی، خشونت، سنگسار، تجاوز جنسی، تیزاب پاشی، گوش و بینی بریدن، به بد دادن، ازدواج های اجباری و غیره جنایات بوده و وضعیت اسفبار امروزی شان ادعای دروغین اشغالگران و مزدوران شان را به اثبات می رساند. طی این مدت بدترین خیانت ها با سرنوشت زنان صورت گرفته است و انواع ستم‌های جانسوز علیه آنان جریان دارد.
در همچو شرایطی که خوکان جهادی و طالبی کوچکترین رحمی به زنان و حتی کودکان ندارند، شاهد چادر انداختن زنان سرکاری و وجدان‌خفته‌ای چون فوزیه کوفی، حبیبه سرابی، فاطمه‌گیلانی و دیگر گدی‌گک های پلید زیر پای طالبان هستیم که ارزش‌هایی چون حقوق زن و صلح را از زن‌ستیزترین و بی‌اراده‌ترین عناصر قرن گدایی می‌کنند.
به نظر من یگانه راه نجات زنان از وضعیت فاجعه بار جاری در تعهد و مبارزه شان علیه اشغالگران و غلامان بنیادگرا و به‌اصطلاح تکنوکرات شان نهفته است در غیر آن فرخنده‌ها، رخشانه‌ها، شکیلاها و تبسم‌های بیشتری قربانی خواهند گشت. تاریخ به اثبات رسانیده که بدون شرکت فعال زنان هیچ مبارزه آزادیخواهانه به پیروزی نمی‌رسد. بنا این وظیفه زنان پیشرو و شرافتمند است که با الهام و الگو قرار دادن مبارزات شجاعانه زنان کشور ما و جهان چون ملالی میوند، ناهید، وجیهه، مینا، روزالوکزامبورک، کلارازتکین، اشرف دهقانی، مرضیه اسکویی، نسرین ستوده، مونیکا آرتل، سپیده قلیان، نوال السعداوی، سیمون دوبوار، مریم ماکیبا، سکینه جانسز و صدها زن مبارز و انقلابی دیگر به نبرد پیگیر و خستگی‌ناپذیر ادامه دهند.
در جامعه بیمار و فرورفته در جهل و ستم مردسالارانه فیودالی، طبقات حاکم می‌کوشند روز زن را از مضمون انقلابی و رزم‌جویانه آن تهی ساخته در حد تبریک‌گویی و گل پیش کردن به زنان تقلیل دهند. بیایید ما زنان درین روز با تجدید پیمان و اتحاد آگاهانه و رزم خشماگین علیه خاینان و غداران مسبب فاجعه جاری، حماسه شیردختران کورد در کوبانی را زنده ساخته مسیر تاریخ را تغییر دهیم.
تا زمانی که سرزمین ویران و بنیادگرازده‌ی ما شمسیه‌ها، گل‌آرام‌ها، جهانتاب‌ها، قمرگل‌ها و دهها زن دلیر و پیشتاز دیگر را در بطن خود دارد، امید خروش رهاییبخش زنان افغان علیه استبداد و دهشت زنده بوده، روزی ریشه جهل و جنایت بنیادگرایی و پلشتی‌های اربابان خارجی شان در وطن ما به دستان پرتوان زنانش خشکانده خواهد شد.