ملالی جویا٬ ۸ مارچ ۲۰۲۲
امسال در شرایطی هشتم مارچ روز جهانی زن فرا رسید که زنان نگونبخت کشور ما با حاکمیت ننگین زن ستیزان عصر حجر، خونین ترین و سیاه ترین روز ها را تجربه می نمایند و چکمه های خونین این مزدوران دست پروده ناتو به رهبری آمریکا بر گلوی خونین زنان افغان نهاده است.
حاکمیت این تروریستان بر سرزمین ما زخم های باداران آمریکایی شان را که با نام «دموکراسی و آزادی» به تن نیم جان افغانستان زدند عمیق تر کرده طوریکه هر روز شاهد سلاخی خواهران معصوم ما در گوشه و کنار کشور هستیم؛ جلادان طالب به خاطر پیشگیری از خشم زنان و هراس از مقاومت شان از هیچگونه عمل فاشیستی ابا نمی ورزند. چنانچه دست به سرکوب وحشیانه اعتراضات زنان معترض زده از زندان و شکنجه و اعترافات اجباری زنان گرفته تا سنگسار و دره زدن در محضر عام، قتل های مرموز، ازدواج های اجباری، تجاوز، خرید و فروش دختران خردسال و زیر سن و غیره جنایات نابخشودنی دیگر را علیه ملت ما به خصوص زنان اعمال می نمایند.
از آنجاییکه سخت معتقدم که آزادی زنان فقط با رزم و عزم شان میسر است، بنا آرزو میکنم روزی این همه اعتراضات برحق زنان و مردان کشور ما به طوفان خشمگین بدل گشته، بساط جمله بنیادگرایان افراطی و باداران خارجی شان را برای همیش از دامن کشور ما ریشه کن سازند.
فقط با مبارزه توام با آگاهی و وحدت ماست که زنان کشور ما روزی موفق خواهند شد به جایگاه والای شان در اجتماع دست یابند.