ملالی جویا، ۷ اکتبر ۲۰۱۷
هفت اکتوبر روز اشغال افغانستان توسط امریکا و ناتو، یک روز شوم در تاریخ ماست که پیامدهای فاجعه باری برای وطن و مردم ما داشت که دامنه‌آن با گذشت شانزده سال ادامه دارد و هر روز ابعاد خونین تر و تراژیک تر بخود می گیرد. اشغال کشور ما توسط امریکا و ناتو آغاز فصل جدید جنگ‌های خونین امریکا بود که دامنه آن به عراق، سوریه، لیبیا، یمن، اکراین و غیره کشانیده شد که میلیونها انسان بی‌گناه کشته شدند و معلوم نیست که چه خلقهای‌دیگری هدف بعدی خواهند بود.
امریکا و متحدانش زیر نام «مبارزه علیه تروریزم» و «رهایی زنان افغان»وطن ما را اشغال کردند، اما با گذشت یک و نیم دهه نه تنها طالبان قوی تر، خونخوار تر و هار تر گردیدند بلکه وطن ما طعمه طاعون جنگسالاری، داعش، مافیای مواد مخدر و فساد گردیده زنانش نیز در دوزخ سوزانی کباب می‌شوند. امروز میهن ما سیاه ترین و مکدر ترین روزهای تاریخش را سپری می کند و بخصوص جوانان امید باخته اش راه فرار می‌جویند.
محصول 7 اکتوبر اگر از یکسو بعضی تغییرات ظاهری و نمایشی در جامعه ما بود که بلند گوهای تبلیغاتی غرب برایش فراوان گلو پاره کردند، اما از جانب دیگر کشتار و انتحار همه روزه، بمباردمان قریه ها و قتل عام مردم عام ما توسط نیروهای امریکایی و ناتو، تبدیل افغانستان به لابراتور آزمایش پیشرفته ترین تسلیحات غرب، تشدید تروریزم و افراط گرایی دینی، فرورفتن عمیق تر دستان خونین ایران و پاکستان در کشور ما، راه انداختن برنامه ریزی شده نفاق ملیتی و مذهبی، فقر و فلاکت مردم عام، چپاول و غارت و فساد کم‌نظیر تاریخ و هزاران مصیبت دیگر محصول آن بود که آنچنان تاثیرات دیرپا دارند که تا قرنها وطن و مردم ما از سایه آن رهایی نخواهند یافت.
ترامپ فاشیست که در کارزار های انتخاباتی‌اش بصورت محیلانه جنگ افغانستان را «یک فاجعه» خوانده سخن از پایان جنگ میزد، اخیرا استراتژی ای را در پیش گرفت که برای ملت ما خبر از فجایع بیشتر می دهد. این استراتژی افغانستان را عملا میدان جنگ‌های نیابتی قدرت‌های بزرگ جهانی و منطقوی ساخته به کام نیستی می‌کشاند.
امریکا از یکسو طالبان را دشمن نامیده علیه آنان سخن می‌گوید از سوی دیگر کودکان افغان نیز می‌دانند که طی اینهمه سالها نه تنها طالبان که دیگر گروه‌های تروریست در خفا از حمایت امریکا برخوردار اند تا اوضاع افغانستان را بد امن نگهداشته زمینه حضور دراز مدت شان را مساعد ساخته در ضمن با صدور تروریزم به چین، روسیه و غیره، منافع رقبایش را ضربه زند و آنان را دچار بی ثباتی سازد. اگر گلبدین جلاد تا دیروز در زیرخانه‌های آی.اس.آی از حمایت امریکا برخوردار بود، حال او را هم عملا عروس گونه در کابل نصب کرده برایش مثل چوکره های دیگرش چون عطا، سیاف، قانونی، محقق، عبدالله، کرزی، خلیلی، اشرف‌غنی و…. آرگاه و بارگاه ساخت که برای پیشبرد سیاست‌های امریکا آرامتر سگدوی کند.
تا روزی که امریکا و غرب در افغانستان حضور دارند و مزدورانش در قدرت اند، مردم ما روی صلح، آزادی، دموکراسی و عدالت را نخواهند دید، یک قدرت خارجی که تاریخش با جنایت و ستمگری گره خورده هرگز نمی تواند منادی این ارزشها برای ما گردد.
اخیرا یکی از مقامات گذشته امریکایی اعتراف کرد که امریکا برنامه حضور 50 ساله در افغانستان دارد. بنا وظیفه نیروهای مترقی و مردم عدالتخواه و ضد اشغال ماست که باید آرام ننشینند و به خاطر نجات مادر وطن از چنگال خونین اشغالگران خارجی و مزدورکان شان متحدانه برخاسته مبارزه نمایند چون صحت این گفته معروف را در عمل می‌بینیم که: هر ملتی که به خاطر آزادی خود می‌جنگد آزاد است اما هر ملتی که ادعای آزاد ساختن ملتهای دیگر را می‌کند در حقیقت آنها را به اسارت و بردگی می‌کشاند.