ملالی جویا، ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۹
درحالی که صدای بمب و گلوله و انتحاری از هر گوشه کشور بلند است، در حاشیه‌ای از وطنم، هنرمندی داریم رسالتمند و متعهد که نوای گیتارش سرود آزادی و زندگی را فریاد کرده روان‌های خسته را امید بخشیده، خاینان و ستم‌پیشگان را هدف قرار می‌دهد.
مسعود حسن‌زاده گیتاریست، نویسنده، ژورنالیست و آوازخوان بااحساس کشور ماست که در سالهای ۲۰۰۵ زمانی با وی آشنا شدم که آلبوم «گزارش اقلیت» حاوی آهنگ‌های اعتراضی که گوشه‌ای از دردهای مردم را بیان می‌کرد بدستم رسید. این آلبوم کم‌نظیر نخستین کار گروه موسیقی راک و بلوز «مورچه‌ها» بود که با استقبال خوب مردم و نسل جوان مواجه گردید و آنرا می‌توان یک اثر انقلابی در جامعه‌ای دانست که موسیقی در آن به ابتذال کشانیده شده و آخرین رمق‌هایش را می‌کشد.
مسعود از آنزمان در برابر ابتذال و خیانت‌های جاری در کشور با قلم و هنرش رزمیده و با هدف قرار دادن ریشه‌های ستم و بی‌عدالتی، هنر را همچون سلاح و خنجری بر سینه تمام جنایت‌پیشگان و اربابان خارجی شان بکار گرفته است. حسن‌زاده نیلوفری در فضای تیره هنر و موسیقی در جامعه ماست که مشعل هنر پویا و پیشرو را فروزان نگهداشته است.
آنچه در مورد مسعود برای من عزیز و امیدبخش است، پرداختنش به عمق و ریشه مسایل است، او برعکس اکثر مدعیان هنر و روشنفکری که قضایا را سطحی می‌بینند، در پست‌های فیسبوکی و آثار هنری‌اش به عمق و عوامل ریشه‌ای فساد، گندیدگی، استبداد، خودفروشی و دیگر بلایایی که سرتاپای جامعه ما را فرا گرفته پرداخته به این پدیده‌ها برخورد علمی و انسانی دارد.
مسعود با پشت پا زدن به زندگی شخصی در خانه‌ای ساده و کرایی زندگی می‌کند و با کمترین امکانات در این روزها برنامه‌ی «جمعه‌گی» را تهیه و نشر می‌کند که در تاریخ موسیقی کشور ما یک پدیده کاملا جدید و آگاهی‌بخش بشمار می‌رود.
در جامعه‌ای مافیایی و فرورفته در چنگ خاینان و غداران و زورگویان بیگانه‌پرست، عرصه برای یک مبارز طبعا خالی از تهدید و ریسک و قید و بندها نیست. اما مسعود تا کنون در برابر این‌همه تهدیدها ایستادگی نموده که بیانگر استواری و اراده محکم او در امر مبارزه علیه وطنفروشان داخلی و دشمنان خارجی بوده که قابل قدردانی است.
منزلت موسیقی رزمنده حسن‌زاده زمانی درک می‌گردد که در فضای مسموم هنری جامعه، هنرفروشان و هنربندان درباری و وجدان‌باخته از نوع فرهاد دریا، وحید قاسمی، گلزمان و غیره را می‌بینیم که از تقدیم حنجره‌شان برای جنایتکاران و خاینان ملی شرم و حیا نکرده بدینصورت هنر را به لجن کشیده علیه مردم بکار می‌گیرند.