ملالی جویا٬ ۱۵ نومبر ۲۰۲۱
امروز (۲۴ عقرب ۱۴۰۰)، شماری از هموطنان ما در انفجاری در کوته‌سنگی کابل زخم برداشتند. در ۲۳ عقرب، طی انفجاری در دشت‌برچی کابل، یک خبرنگار و چند هموطن دیگر ما جان سپردند. و در ۲۱ عقرب، در اثر انفجار مهیب در مسجدی در ننگرهار بیش از ده هم‌میهن ما کشته و زخمی شدند که این حملات وحشیانه ده‌ها خانواده را در سوگ عزیزانش نشاند.
سلاخی مردم ما در مساجد، شفاخانه‌ها و اماکن عمومی از سوی برادران هم‌فکر طالبان در حالی شدت گرفته است که تروریست‌های طالبی عوامفریبانه داد از «سرکوب» داعش می‌زنند. اما تاریخ ۴۰ سال افغانستان نشان داده همین‌که یک گروه بنیادگرا در برابر هم‌کیش خود «اعلان جهاد» کرده، دوزخ و فاجعه‌ی ویرانگرتر از قبل را با خود به ارمغان آورده است.
برعکس نظرات طالب‌پسند «کارشناسان» بزدل و فرصت‌طلب که از صحبت در باره «پایان جنگ» و «امنیت سرتاسری» هیچ خسته نمی‌شوند؛ ولی، واقعیت این است که نه جنگ و بربادی پایان یافت و نه مردم ما به نان و امنیت رسیدند؛ جز این نمی‌توانست باشد، چون رژیم برخاسته از جهل و ترور و تباهی کنونی فقط می‌تواند موجد بحران انسانی، رشد بنیادگرایی و مسبب هزاران بدبختی خانمانسوز دیگر در کشور شده و به مثابه پروژه خارجی خود آبستن جنگ‌‌های ویرانگر دیگر است. لذا، انتظار تامین امنیت از گروه وحشی که با بربریت و انتحار و انفجار و کشتار مردم بی‌گناه ما به قدرت رسیدند، همان اندازه توهم و خودفریبی است که باور به ادعای دروغین «مبارزه» دولت تروریست‌پرور امریکا در مقابل چوچه‌های بنیادگرایش در جهان.
بازی امپریالیزم و نوکران بنیادگرایش با سرنوشت مردم ما هرگز پایان نخواهد یافت مگر این‌که افراد و نیروهای مترقی با اتحاد و مبارزه پیگیر، توده‌های تحت ستم را دور تشکل‌های ضدامپریالیستی و ضدبنیادگرایی گرد آورده و با سرنگون ساختن رژیم طالبی-داعشی حاکم، حکومت مستقل و سکولار و مردمی را روی‌کار آورند.