ملالی جویا، ۱۲ اگست ۲۰۱۷
یکبار دیگر تیره‌روزترین و فراموش‌شده ترین هموطنان ما در میرزااولنگ مورد قتل‌عام وحشیانه ددمنشان طالبی و داعشی قرار گرفته مردم سراسر کشور ما در سوگ فرو رفتند. طالبان و داعشیان که با شعار «الله اکبر» خون می‌ریزند و به سبعانه‌ترین اعمال ضدانسانی متوسل می‌شوند، همه لشکر بی‌اراده و جهل‌پرورده استعمار و فاشیست‌های دینی منطقه اند که برای اهداف شوم آنان همچون سگان شکاری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
با حمله بر اقلیت‌های قومی و مذهبی، مزدبگیران دولتهای منفور پاکستان، ایران، امریکا و عربستان می‌کوشند افغانستان را در فاجعه دیگری غوطه‌ور سازند، اما خوشبختانه احساس همبستگی سراسری در برابر این توطئه‌های خاینان ملی نشان داد که مردم ما به آگاهی‌های معین دست یافته دیگر به آسانی در جال استعمار و ارتجاع اسیرشدنی نیستند هرچند امروز بال شان شکسته و عجالتا توان پرواز بر قله‌های بلند آزادی و عدالت را ندارند.
عامل اصلی جویبار جاری خون در وطن ما دولت فاسد مملو از ستم‌پیشگان و غلامان بیگانگان است که سه سال است بالای کرسی‌های دالرزا سگ‌جنگی دارند اما به کوچکترین مشکلات مردم رسیدگی نمی‌کنند. دولتی که در نخسیتن روزهای رویکار آمدنش وطن ما را زیر نام «استقرار ثبات و ختم‌جنگ» رسما به امریکا فروخت و بعد هم زیر نام «صلح»، برای راکتیار این خونخوارترین مزدور بیگانگان بر سر گورهای نامعلوم هفتادهزار کابلی قصری دست‌وپا نمود که نتیجه آن فاجعه پی فاجعه است که فقیرترین لایه های جامعه ما از آن متضرر می‌شوند.
آن شیادانی که ماههاست زیر نام «حراست و ثبات»، «ائتلاف نجات»، «اتحاد مردمی»، «محور مردم» و…. داد از «دفاع از مردم» زده تهدید به «خیزش‌های میلیونی» می‌کنند اما عملا در برابر چند طالب خلموک روباه‌گونه در سوراخ هایشان پنهان شده درد ماتمزای مظلومان میرزااولنگ برایشان کوچکترین ارزشی ندارد. سیاف، محقق، عطا، دوستم، قانونی، داوودزی، سپنتا، نبیل، اسماعیل‌خان، صالح، ظاهرقدیر، یاسینی و لشکری از وطنفروشان چپاولگر و خاین که ۱۷ سال است بر شانه‌های ملت سوار اند، خود عامل موج تروریزم و تباهی روان در کشور اند اما در چانه‌زنی برای پست‌های بلند دولتی خود را نمایندگان مردم جار می‌زنند.
مردم افغانستان دیگر فریب این تاجران دین و قوم و سیاست را نخورده باید به این آگاهی برسند که تا وقتی خود به دور از مرزبندی های ملیتی، سمتی، زبانی و مذهبی آگاه، متشکل و متحد نشوند، حدیث بدبختی و زجرکش شدن شان پایانی نخواهد داشت.
من در حالیکه خود را در سوگ جانگذار هم‌میهنانم در سرپل شریک می‌دانم، به مادران و پدران ماتم‌دار میزرااولنگ تعهد می‌سپارم که تا روزی که خورشید استقلال، آزادی، دموکراسی و عدالت در وطن نگونبخت ما طلوع نکرده، به افشاگری و مبارزه ادامه خواهم داد.