کمیته دفاع از ملالی جویا، ۱۶ جنوری ۲۰۲۰
تحصن «کمیته دفاع از ملالی جویا» در برابر سفارت ایران در کابل برای گذاشتن گل و افروختن شمع در پای عکس های ۱۳ هموطن قربانی ما در حمله جنایتکارانه رژیم منفور ایران بر طیاره مسافربری اکراین.
سخنان ملالی جویا در تقبیح این حمله تروریستی:
هدف از جمع شد امروزی ما به خاطر یادبود از قربانیان سرنگونی طیاره مسافربری اکراین و اظهار همدردی با بازماندگان شان است که اخیرا مورد هدف موشک دولت خونخوار ایران قرار گرفت.
مردم ایران طی ۴ دهه گذشته تحت حاکمیت رژیمی به سر میبرند که دستانش نه تنها به خون جوانان ایران بلکه به خون مردم منطقه و جهان نیز رنگین است. رژیمی که در طول عمرش فقط خیانت، جهالت و بربریت آفریده است.
افغانستان ما یکی از قربانیان دیرین سیاست های شوم این رژیم به شمار می رود آخرین نمونه خیانت این رژیم مورد حمله قرار دادن طیاره مسافربری اکراین است که در نتیجه ۱۷۶ تن کشته شد و از جمله حدود سیزده تن شان هموطنان مظلوم ما بودند.
اگر از یک طرف این قضیه خود جنایت علیه بشریت به شمار میرود از طرف دیگر حاکمان دروغگو و شیاد ایران تلاش داشتند که آنرا بدون سروصدا به فراموشی بسپارند. چه بسا اگر این طیاره مربوط شرکت داخلی ایران می بود تا حال مردم دنیا از اصل واقعیت ناآگاه می ماندند. بعد از این حادثه چندین کشور جهان دادخواهی به راه انداخته و خواهان پیگیری و تحقیق به خاطر خون هموطنان شان شدند اما دولت معامله گر و مزدور افغانستان چنانچه در برابر ده ها حادثه دلخراش و ریختن خون هزاران انسان بی تفاوت ماند درین مسئله هم مثل ریخته شدن خون سیزده گنجشک بی تفاوت اختیار کرد.
در این اواخر دنیا شاهد خیزش های مردمی آزادیخواهان ایران است که در برابر آن دولت ددمنش خامنه‌ای دست به قتل عام جوانان رشید این کشور زده و حال زندان هایش مملو از پسران و دختران آزادیخواه است و از هیچ نوع شکنجه، توهین، تحقیر و سرکوب خیزش ها دریغ نکردند.
من به نمایندگی از مردم درد دیده ما با صدای بلند از مبارزات اوجگیر مردم شجاع ایران دفاع نموده همبستگی و همسویی خویش را اعلام می‌دارم. برای ما مردم افغانستان شور و ایستادگی سپیده قلیان ها، اسماعیل بخشی ها، علی نجاتی ها، عسل محمدی ها، نسرین ستوده ها، نرگس محمدی‌ها، امیرقلی‌ها و صدها مبارز و انقلابی دیگر مایه مباهات و الهام اند نه مزدوران مدافع واواک مثل ضیا مسعود، خلیلی، کرزی، عبدالله، محقق، پدرام، اسماعیل خان، حنیف اتمر وغیره که در سوگ جنایتکاری مثل قاسم سلیمانی ماتم برپا داشته و در مقابل خون صدها معترض ایرانی و افغانهای کشته شده در سوریه بی‌شرمانه سکوت نموده و به بهانه های مختلف و با تمام توان جنایات رژیم آدمکش ایران را به پیمانه های مختلف توجیه می‌نمایند و در حقیقت شریک جرم می‌شوند.
مردم ایران باید از سرنوشت تلخ مردم افغانستان بیاموزند که هیچ کشور خارجی به آنها صلح، ثبات و امنیت نمی‌آورد جز با بازوان پرتوان زنان و مردان ایران که بکوشند خود سرنوشت شان را بدست گیرند.
تاریخ دولت جنگ افروز امریکا هرگز آزادی و دموکراسی را به ارمغان نیآورده چنانچه در لیبیا، سوریه، اکراین، عراق، افغانستان و… دیده‌ایم ایران را نیز از چاله به چاه خواهد انداخت. فقط نیروهای پیشرو و مترقی افغانستان، ایران و منطقه با اتحاد و مبارزه شان می‌توانند ارزش های آزادی، دموکراسی و عدالت را در کشور های شان پیاده کنند.
زنده باد آزادی، عدالت اجتماعی و همبستگی جهانی!