مجله نیشن چاپ امریکا، ۷ اکتبر ۲۰۰۸
طی هفت سال گذشته مردم رنج دیده من به راستی و کاملا بوسیله امریکا و متحدانش مورد خیانت قرار گرفته اند.
جویا بعد از دریافت جایزه شجاعت در لندن
حیات و مشقت های زندگی من گویای موانعی است كه زن افغان امروز با آن مواجه است. من به مرگ تهدید شده‌ام؛ از چندین سوء قصد جان به سلامت برده‌ام؛ و هرگونه سعی توسط بنیادگرایان بعمل می‌آید كه مرا خاموش سازند. لاكن من مشعوفم كه از حمایت مردم صلحدوست جهان بهره مند میشوم. بالاخص به سازمان Reach All Women in War برای مدنظر گرفتن اینجانب غرض اخذ جایزه سال ۲۰۰۸ Anna Politkovskaya سپاسگزارم.
من از دریافت این جایزه عمیقاً مفتخرم كه مرا به خاطرۀ یك زن فوق‌العاده ارتباط میدهد كه حیات خود را در راه اظهار حقیقت و تحقق عدالت قربانی كرد. شهامت و فداكاری وی برای تامین عدالت الهامبخش من بوده است. با دریافت این جایزه، من یك بار دیگر تعهد میكنم كه با رویاروئی به خطر مرگ و تهدید یك لحظه هم از اظهار حقیقت خودداری نمی‌نمایم.
دقیقاً هفت سال قبل، امریكا و متحدینش به نام آزاد ساختن افغانستان و رهائی زنان افغان بر افغانستان حمله كردند. هفته ها بعد از سرنگونی نظام طالبان، لورا بوش با افتخار اظهار داشت، “نظر به پیشرفت های نظامی ما در قسمت های زیاد افغانستان، زنان بیش ازین زندانی خانه های خود نیستند. جنگ بر ضد تروریزم همچنان جنگ برای حقوق و مقام زن هم شمرده میشود.”
اما صرف چند روز قبل، یك دیپلمات عالیرتبۀ اروپائی فرانسس وندرل هشدار داد كه افغانستان در بدترین وضع از ۲۰۰۱ بدینسو قرار دارد. او در یك مصاحبه با بی بی سی گفت، “در سال ۲۰۰۲، ما منحیث آزاد كننده مورد استقبال افغانها قرار گفتیم. حالا بسوی ما به حیث عناصر شریر و فاسد نگاه میكنند.”
هفت سال بعد از تجاوز امریكا، كشور مخروبۀ ما به زنجیر جنگ سالاران بنیادگرا و طالبان بسته شده است؛ كشور منحیث یك جسم بی هوش آخرین نفس های خودش را می كشد.
دولت امریكا و متحدینش از بدبختی های زنان افغان بهره برداری نموده و به بهانۀ جنگ علیه ترور به افغانستان حمله نمودند. نظام وحشی و قرون وسطائی طالبان سرنگون شد، لاكن بعوض اتكا بر مردم افغان، امریكا و متحدین ما را از كرائی بریان به آتش انداختند و بدنام ترین مجرمین ائتلاف شمال را كه دشمن قسم خوردهء حقوق بشر و دموكراسی اند، بقدرت رسانیدند. این گروه مانند طالبان، شریر، ضد زن، بیرحم و متحجر اند.
صرف چند ماه قبل، میكل مك كانل آمر استخبارات ملی امریكا به كمیتۀ خدمات نظامی سنا گفت كه ۷۰ فیصد افغانستان یاغی است. حكومت افغانستان بر ۳۰ فیصد كشور حاكم است و در جائیكه طالبان و جنگ سالاران محلی قدرت دارند، قانون وجود ندارد. ملت ما هنوز در زیر سایۀ جنگ، جنایت و بیرحمی بنیادگران زندگی میكند و زنان قربانی اول و خاموش این حالت استند. عدالت در افغانستان وجود ندارد. امروز هر بخشی از حیات در افغانستان، از حقوق زنان تا امنیت، نظم و قانون و مافیای مواد مخدره یك مصیبت است.
زنان بالاخص زجر میكشند. درجۀ خود سوزی و خودكشی بعلت خشونت خانگی و فقر و ازدواج اجباری و رویهء بد علیه زنان نسبت به گذشته بالا رفته است. در شش ماه اول سال ۲۰۰۸، چهل و هفت حادثۀ خود سوزی تنها در یك شفاخانه در شهر غربی هرات گزارش شده است. گزارش ها به ارتباط تجاوزات دسته جمعی به دختران جوان خصوصاً در شمال افغانستان جائیكه جنگ سالاران متمایل به امریكا قدرت و دست آزاد دارند، هر روز میرسد. لاكن متجاوزین مجازات نمیشوند. ماه گذشته، رئیس جمهور كرزی امر آزادی دو تن را داد كه به جرم تجاوز و كشتن یك دختر به هژده سال حبس محكوم شده بودند.
تبلیغات برای جهانیان در مورد آزادی افغانستان و زنان و مبارزه علیه تروریزم دروغ است. من معتقدم كه هیچ ملتی آزادی را به ملت دیگری نمیتواند هدیه كند. دموكراسی، حقوق بشر و حقوق زنان چیز هائی نیستند كه كسی به ما بدهد. ما خود باید این ارزش ها را کسب کنیم.
من معتقدم كه هیچ ملتی آزادی را به ملت دیگری نمیتواند هدیه كند. دموكراسی، حقوق بشر و حقوق زنان چیز هائی نیستند كه كسی به ما بدهد. ما خود باید این ارزش ها را کسب کنیم.
این یك حقیقت درد آور است كه افغانستان ۱۵ بلیون دالر كمك بدست آورده است، لاكن ۷۰ فیصد مردمش بر كمتر از دو دالر در روز زندگی میكنند. فساد و غربت زندگی را برای میلیون ها تن شكنجه بار ساخته است. افغانستان عمیقاً از خرابی صحت كه ناشی از فقدان تسهیلات است، رنج میبرد. سرعت مرگ و میر در اثنای ولادت شبیه به امراض خطرناك مانند مرض سل طور غیر قابل باور بلند است.
افغانستان با بیشترین تولید تریاك كه ۹۳ فیصد تریاك جهان را در بر میگیرد، بر بازار مواد مخدره حاكم بوده و در جدول انكشاف انسانی در قطار آخر قرار دارد. در هفت سال گذشته، طالبان و سایر گروه های تروریستی قوی تر شده اند. امروز حتی كابل به محاصرۀ طالبان درآمده و مردم از برگشت شان عمیقاً در هراس اند.
قوای امریكا و ناتو مردم ملكی افغان را بیشتر نسبت به دشمنان مردم افغان میكشند. هزار ها زن و اطفال بیگناه در اثر عملیات نظامی امریكا و ناتو از بین رفته اند. در ۶ جولای ۲۰۰۸، قوای امریكا یك محفل عروسی را بمباران نمودند كه در نتیجه ۴۷ تن بشمول عروس كشته شدند. در حادثهء غم انگیز مشابه، ۲۷ تن از مردم ملكی در یك قریه در نورستان در یك عملیات ناتو به رهبری امریكا نابود گردیدند. به تصدیق سازمان ملل متحد، در حمله هوایی نیروهای امریکایی بر قریه عزیزآباد در ولایت هرات، بیش از نود غیرنظامی که حدود شصت تن آن کودکان بودند به شهادت رسیدند.
طی هفت سال گذشته مردم رنج دیده من به راستی و کاملا بوسیله امریکا و متحدانش مورد خیانت قرار گرفته اند. اینان کشور ما را زیر نام دموکراسی، حقوق بشر و حقوق زن مورد تجاوز قرار دادند، اما بدنامترین دشمنان این مقوله ها مورد حمایت قرار گرفتند و بر مستند قدرت نصب شدند. آنها بر گروه ائتلاف شمال كه سابقهء خونریزی، خیانت و تبه كاری در مقابل مردم ما دارند، اتكا كردند.
در یگانه زمینه‌ای كه افغانستان پیشرفت نموده، كشت تریاك و تجارت مواد مخدره است. طبق گزارش دیلی میل (Daily Mail) مورخۀ ۲۱ جولای ۲۰۰۷، “چهار بازیكن عمدۀ در فعالیت هروئین مامورین عالیرتبۀ حكومت اند.” و همین دلیل است كه مافیای مواد مخدره قدرت واقعی را در تصرف دارد. شورشیان و جنگ سالاران همه درین فعالیت كثیف دست دارند.
مردم افغان امروز معتقد اند كه امریكا برای تامین منافع اقتصادی و منطقوی، ما را در معرض خطر میگذارد. سال ها جنگ در افغانستان شعور مردم را بلند برده و مردم درین جا امریكا را مسئول كشاندن افغانستان به فاجعۀ كنونی می پندارند.