اكادمیسین اعظم سیستانی، کابل پرس و افغان جرمن آنلاین، ۲۲ می ۲۰۰۷
ملالی جویا، صدای مظلومان افغانستان و درد مشترک همه ماست، هرچه رساتر باید فریاد کشید و از او بخاطر صداقتش در گفتار و شجاعتش به حیث یک زن باید حمایت نمود.
خبر حزن انگیز تعلیق ملالی جویا در پارلمان امروز ۲۱ می از طریق بی بی سی در سراسر جهان پخش گردید و همه افغانان عدالت پسند و با وجدان را در تعجب وحیرت فروبرد. به تعقیب سلب اعتماد آقای دادفراسپنتا، وزیر خارجه با دانش و کم نظیر افغانستان، اینک ملالی جویا، قهرمان زن افغان، که خارچشم جنایتکاران تنظیمی در پارلمان افغانستان بود، نیز آماج توطئه ای از قبل ترتیب شده عناصر واقعاً غیر ملی قرار گرفته و او را در حالت تعلیق وظیفه قرارداده اند. سوال اینست که مگر ملالی جویا با رأی پارلمان به وکالت مردم برگزیده شده است که بتوان او را مانند یک وزیر حکومت مورد سوال و سلب اعتماد قرارداد و خلع صلاحیت کرد؟
واقعیت اینست که پس از آنکه متهمین به جنایات جنگی در پارلمان منشور مصالحه و بخشودن مجرمین جنگی را به تصویب رساندند، ملالی جویا که بشدت مخالف چنین تصویبی بود، تصمیم گرفت تا به تنهائی قضیه جنایتکاران جنگی را روی دست بگیرد. او این مسئله را در سفرخود به استرالیا وامریکا درماه اپریل گذشته در مصاحبه ای از تلویزیون آریانا افغانستان اعلام داشت و در سخنرانیها ومصاحبه های تلویزیونی خود از هموطنان عدالت خواه و متضرر خود در داخل و خارج تقاضا نمود تا هر که اسناد و شواهد کتبی ،یا صوتی و یا نوارهای فلمی در اختیار داشته باشند در دسترس او قرار بدهند تا او بتواند این اسناد را عندالموقع به دادگاه بین المللی لاهه پیش کند و مرتکبین جنایات جنگی علیه بشریت افغانستان را به پای میز محاکمه بکشاند.
آنانی که خطر کشانیدن خود را در یک چنین دادگاهی حس میکردند، در زیر چتر جبهه ملی به این فیصله رسیدند تا صدای ملالی جویا، این فریاد مظلومان افغانستان را بهرشکل وبه هر رنگی که ممکن باشد، خاموش کنند. آنها بالاخره به این نیت پلید و ناپسندخود رسیدند و با تعلیق وی توانستند برای مدتی در پارلمان صدای آتشین وی را خاموش کنند.
ولی آیا میتوان آفتاب را بادو انشگت پنهان کرد؟ هرگز نه! ملالی جویا آفتابی است درخشان که ابرهای سیاه و تاریک خیانت و جنایت را عقب میزند و با نور خود اسمان عدالت را روشن میکند. ملالی جویا اکنون در میان مردم افغانستان و مردمان سراسر جهان به یک چهرۀ شناخته شده، نترس و شجاع و عدالت خواه تبدیل شده و همه میدانند که او را نمیتوان با این توطئه ها و دسایس ازمیدان مبارزه برای تحقق عدالت و افشای جنایتکاران جنگی خارج ساخت.
اتهامیکه بر ملالی جویا وارد آمده است،اطلاق اصطلاح “طویله” در مورد پارلمان افغانستان عنوان شده و ملالی جویا هم از گفتن آن انکار نکرده است. اما من خود از زبان ملالی جویا درمصاحبه او با رئیس تلویزیون آریانا افغانستان که از امریکا پخش میشود، شنیدم که ملالی جویا، در مورد عده ای از وکلای مردم دوست و بر حق پارلمان کلمه “استثنا” را بکار برد و علاوه نمود که با آنها مناسبات حسنه دارد و منظور او آنها نیستند.
چیزیکه ملالی جویا نخواسته بر زبان بیاورد و من میخواهم یاد آور شوم اینست که مگر در همین پارلمان یکسال قبل در هفتم ماه می ملالی جویا مورد فحش و دشنام های رکیک و دور از کرامت انسانی قرار نگرفت؟ مگر فراموش شده که در همین پارلمان بر روی ملالی جویا با بوتل های آب و چپلک و کفش حمله صورت گرفت؟ مگر او بارها از طرف کسانی که متهم به جنایات جنگی اند، به مرگ و تجاوز جنسی تهدید نشده است؟ پس او به عنوان یک وکیل ویک خانم برای چنین وکلایی چه باید میگفت؟ آیا او هم میتوانست حرکات بالمثل و حرف های بالمثل بیان کند؟البته که نه، زیرا خانم ها معمولاً در برابر چنین حرکاتی جز ریختن اشک عجز و بیچارگی، کاردیگری کرده نمیتوانند، اما ملالی جویا با شهامت بی نظیر، نه تنها پارلمان را ترک نگفت، بلکه درپاسخ به خبرنگاران اظهار کرد: “هیچکسی صدای او را خاموش کرده نمیتواند.”
طبیعی است که مجموعی این بی احترامیها و فحش دادن های به ملالی جویا در پارلمان، اثرات منفی خود را در ذهن این خانم نجیب و باشرف برجا گذاشته و او هم که در خانه ملت بیش از همه خود را توهین شده یافته است، با وجودی که به همین پارلمان منسوب است، آنرا به اصطبل حیوانات تشبیه کرد تا بدینوسیله جواب وکیلانی را داده باشد که علاوه برارتکاب جنایات جنگی، اکنون در خانه ملت نیز دست به حرکاتی میزنند که ازحیوانات اصطبل هم سرنمیزند.
چرا رئیس پارلمان و دیگر وکیلان محترم که چنین هتک حرمت را نسبت به ملالی جویا شنیدند و دیدند از ملالی جویا به دفاع برنخاستند و کسی را به جرم گفتن توهین به یک وکیل پارلمان و آنهم یک وکیل زن حقیقت گو، شجاع و نترس که او و همنوعانش در طول تاریخ محرومیت دیده اند، مورد مواخذه قرار ندادند. وکیلان با وجدان میدانند که در پارلمان هیچگاهی از طرف رئیس ولسی جرگه برای ملالی جویا حق سخن گفتن و اظهار نظر داده نشده و نمیشود و ملالی جویا هیچگاهی امکان بیان دردهای مردم مصیبت دیده فراه و همه افغانستان را در پارلمان نیافته است، و تنها در مصاحبه های تلویزیونی چنین امکانی را یافته میتواند و از طریق امواج این رسانه های جمعی است که هرچه بلندترو آتشین تر فریاد میزند تا مردم افغانستان و جهان صدای او را بشنوند.
خنده آور است که برگناه جنایتکاران جنگی در همین پارلمان خط عفو کشیده میشود، ولی از انتقاد تلخ یک وکیل زن به جوش و خروش می آیند و برای ترساندن و خاموش ساختن وی، جلسه تشکیل داده میشود و او را درحالت تعلیق یعنی مشروط (؟) قرار میدهند. اگر انتقاد ملالی جویا این همه درد آور و توهین آمیز تلقی میشود، پس قتل دسته جمعی مردم افشار و تجاوز بر دختران آن محله بدستور برخی از رهبران تنظیمها که هم اکنون در پارلمان لم داده اند، باید به مراتب توهین آمیزتر و نارواتر از یک انتقاد تلقی شود و میبایستی چنین جنایتکارانی هرچه زودتر از پارلمان به بیرون انداخته میشدند! ولی چنین فیصله‌یی درحق آن جنایتکاران صورت نمیگیرد، زیرا که مرتکبین آن جنایات مرد (؟) گفته میشوند، نه زن، و اکنون هم اگر همین انتقاد از سوی یکی از رهبران تنظیمی در پارلمان صورت میگرفت، یقیناً هیچکسی آنرا اینقدر جدی نمیگرفت و توهین تلقی نمیکرد، ولی چون ملالی جویا یک زن است و زن در جامعه مردسالار ما از مقام شایسته انسانی برخوردار نیست، اینست که برای ترساندن زنان و خاموش کردن صدای حق طلبانه آنان، بطور سنتی و تصنعی چنین فیصلۀ مضحکی صورت گرفت.
ملالی جویا وکیل مردم رنج دیده و ستم کشیده اما شجاع ولایت فراه است، که در دفاع از استقلال وطن طرد دشمنان و دفاع از نوامیس ملی از هیچ کجای دیگرکشور کمتر قربانی نداده اند و بنابرین به هیچکس حق نخواهند داد که سرنوشت ملالی جویا، وکیل برحق و حق گوی آنها، از سوی متهمین به جنایات بشری رقم بخورد. آنها بزودی از ملالی جویا به عنوان شرف وحیثیت خود به دفاع برخواهند خاست و جواب محکمی به دسایس جنایتکاران پارلمان نشین خواهند داد. مردم ستم دیده افغان، ملالی جویا، صدای مظلومان افغانستان و درد مشترک همه ماست، هرچه رساتر باید فریاد کشید و از او بخاطر صداقتش در گفتار و شجاعتش به حیث یک زن باید حمایت نمود.
زنده بادملالی جویا
کوبنده باد فریاد مظلومان وطن